Erik en Annemarie
Verslag project School4Kenya
Wij (Erik Walschots en Annemarie Middelburg) op bezoek geweest bij Wim en Ann in Mpeketoni. Wij hebben een fantastische tijd gehad en door middel van dit verslag willen wij onze ervaringen met jullie delen.
Wij beseffen dat wij een unieke kans hebben gekregen om letterlijk in de keuken van Wim en Ann een kijkje te mogen nemen. Bij wijze van uitzondering mochten wij samen naar Mpeketoni komen om twee klaslokalen te bouwen in Heshima. Wij hebben acties gehouden om geld in te zamelen. Zo zijn we o.a. van 's-Gravenzande naar Parijs gefietst, hebben we een voetbaltoernooi, een Afrikaanse maaltijd en sponsorloop georganiseerd. In totaal hebben we bijna €14.000,- ingezameld voor de bouw van twee klaslokalen in Heshima.
Bouw van de school in Heshima
We hadden erg naar ons bezoek toegeleefd en konden niet wachten om daadwerkelijk de handen uit de mouwen te steken. Na een dag Nairobi stond Wim ons op te wachten in Lamu. We werden warm onthaald door Ann, Casey en de bevolking van Mpeketoni. Vervolgens hebben we drie weken samen met de fundi’s (bouwvakkers) gebouwd aan de school. Elke ochtend vertrokken we op de fiets naar Heshima en gedurende deze tocht van ongeveer twintig minuutjes werden we toegezwaaid door de bevolking en riep iedereen “jambo!” (hallo!). Aangekomen bij de school gingen we aan de slag en leerden de fundi’s ons niet alleen de kneepjes van het vak, maar vertelden ze ons ook over hun cultuur, leefomstandigheden en armoedeproblemen waar ze dagelijks mee te maken hebben. Doordat we met de bouwvakkers samenwerkten konden zo ons ook veel vertellen over de regio en hoe belangrijk het werk is wat Wim doet. Ze vertelden ons hoe Wim de omstandigheden verbetert, de regio op een beter niveau krijgt en hoe Wim betrokken is bij de lokale bevolking. Het was heel bijzonder om drie weken lang zo tussen de lokale bevolking te staan. Daarnaast waren we allebei erg onder de indruk van het afwerkniveau. Van tevoren hadden we niet gedacht dat een school in Kenia er zo uit zou kunnen zien. Opvallend is natuurlijk dat de fundi’s alles met de hand doen: fundering leggen, zagen, beton en cement maken, daksteunen maken. Maar het resultaat was buitengewoon. We stonden er ook van versteld hoe snel en georganiseerd het werk verliep. De opzichter (Jospiter) had alles onder controle en iedereen had een duidelijke taak. We hebben ervaren hoe zwaar het is om in de tropische hitte van 35-40 graden een bouwvakker te zijn. De blaren stonden af en toe op onze handen, vies en bezweet kwamen we aan op Farmers' Court. Maar tussendoor zongen en dansten we ook met de kinderen of speelden we volleybal. De laatste dag met de fundi’s was erg bijzonder. Om de fundi’s te bedanken voor hun inzet en de fantastische tijd tijdens het bouwen, hebben we twee geiten gekocht. Een heerlijke maaltijd met elkaar was een mooie afsluiting van de bouw.
Bezoek aan projecten van Wim
Naast het werken op de bouw gingen we ook dagelijks op pad en heeft Wim veel van zijn projecten zien. We hebben waterputten bezocht en we merkten dat het belang daarvan heel groot is. Ook hebben we veel scholen bezocht die Wim de afgelopen twintig jaar heeft gebouwd. Wim bouwt de scholen in echt de allerarmste gebieden. Soms reden we door de jungle en dachten we: “Wonen hier echt mensen?”. Elke keer weer werden we met open armen ontvangen bij de scholen door de leraren en schoolhoofden. Dan zagen we ook de lachende gezichten van de kinderen die zoveel voldoening geeft! Wij vonden het heel bijzonder dat sommige scholen er al 15-20 jaar staan, terwijl wij nog geen scheur in de lokalen hebben kunnen ontdekken. De constructie en duurzaamheid van de gebouwen is echt ongelofelijk. Ook hebben we de kerk bezocht en het Maria Teresa Health Centre waar de Rotary tandarts aan het werk was. Allemaal fantastische initiatieven van Wim. Maar eigenlijk vonden wij het meest bijzondere project wel het landbouwproject. Door de droogte in Mpeketoni is over het algemeen maar één oogst per jaar mogelijk. Het komt regelmatig voor dat mensen slechts twee zakken maïs van hun land afhalen en daardoor is er sprake van honger en armoede. Wim wil dit probleem ook aanpakken en elke dag namen we een kijkje op de shamba/proeftuin waar dankzij een aangelegd irrigatiesysteem maïs, tomaten, pepers, uien, bieten, komkommers en nog veel meer groenten groeien. Door te pionieren en uit te proberen is dit allemaal mogelijk geworden. Als de sprinklers aan gaan, is dat werkelijk waar een prachtig gezicht. In de drie weken dat wij op bezoek zijn geweest is er veel vooruitgang geboekt en wij weten zeker dat het een nog groter succes zal zijn in de toekomst.
Armoede in Mpeketoni
Waar we ook achter zijn gekomen is dat de armoede op het eerste gezicht lijkt mee te vallen. Mensen zijn goed verzorgd, zorgen ook dat hun lemen hutjes er netjes uit zien en er is weinig viezigheid of rommel. Maar als je goed naar hun verhalen luistert en als je daadwerkelijk bij de mensen op bezoek gaat, merk je wel degelijk dat ze in moeilijke omstandigheden moeten leven. Zo zijn wij bijvoorbeeld bij een gezin langs geweest waar na een kort gesprek bleek dat ze naast hun eigen vier kinderen ook drie wezen in huis hadden genomen, terwijl ze eigenlijk straatarm zijn en zelf amper rond kunnen komen. Wim helpt hen nu bij het graven van een eigen waterput. Dit is maar een enkel voorbeeld van de ontelbaar mooie initiatieven die Wim neemt. Zo kwam er bijvoorbeeld ook een vrouw bij Farmers Court en haar kind was doodziek door Malaria. Ann heeft de vrouw naar het ziekenhuis meegenomen, voor 8,50 euro heeft ze medicijnen gekregen en was haar kind gered. Ook heeft Wim ervoor gezorgd dat een jongen die uitblonk op de middelbare school naar de universiteit in Nairobi kan.
Onze ervaringen
We hebben in Mpeketoni met eigen ogen kunnen zien dat ontwikkelingswerk wel degelijk nut heeft en wij steunen voor 100% de visie van Wim! Af en toe vroegen we schoolhoofden en de bevolking hoe de regio eruit zou hebben gezien zonder Wim. Hun reactie was altijd hetzelfde: “Zonder Wim zou er veel meer armoede in Mpeketoni zijn.” We hebben van dichtbij mogen meemaken en ervaren hoe het is om een ontwikkelingsproject te 'managen'. Misschien klinkt het gek, maar Wim moet dagelijks zoveel beslissingen en keuzes maken. We hebben daar veel respect en waardering voor. Wim heeft ons ook alles verteld omtrent de problemen die hij tegenkomt. Wij vinden het echt ongelofelijk dat er mensen zijn die de projecten van Wim proberen tegen te werken. Daar kunnen wij met ons verstand echt niet bij. Van tevoren hadden wij niet beseft dat ontwikkelingswerk zo complex is en we kunnen zeggen dat de aanpak van Wim niet beter of effectiever kan. Werkelijk waar al het sponsorgeld gaat naar het project, er zijn geen overheadkosten en Wim en Ann werken keihard en zijn dag en nacht met het project bezig. Daarom zijn wij grote fan van de steunstichting die is opgericht met als doel Wim de aankomende jaren salaris te betalen. Een baan in Nederland, maar daarnaast een project dat zo grandioos loopt en de bevolking zo goed helpt is onmogelijk te combineren.
De laatste week zijn we samen met Wim, Ann en Casey naar Malindi geweest en hebben we genoten van een vierdaagse campeersafari in de Masai Mara en Nakuru. Wat is Kenia toch ook een prachtig land! We zijn heel dankbaar dat we dit allemaal hebben mogen meemaken.
Vriendelijke groet van twee ambassadeurs van het Kenia project.
Erik & Annemarie
