Ontstaan van het project

De aanleiding

Wim: “Ik heb veel gereisd over de hele wereld. In 1987 maakte ik een avontuurlijke tocht door Kenia. Na het bezoek aan enige wildparken besloot ik naar het moslimeiland Lamu te gaan. Hier is geen gemotoriseerd verkeer, de sfeer is idyllisch en de stranden zijn er prachtig. Tijdens mijn verblijf maakte ik kennis met Loyce Wanjiku Kimani. Ze werkte daar als serveerster in een lokaal restaurant. Zij had suikerziekte en kreeg niet de medische verzorging die noodzakelijk was. Haar ouders woonden in het dorpje Baharini in het afgelegen gebied Mpeketoni, ongeveer 65 kilometer van Lamu in het Noord-Oosten van Kenia, dicht bij de grens met Somalië. Het gebied heeft ongeveer de grootte van de provincie Zuid-Holland. Zij vertelde over haar familie en de armoedige omstandigheden, waaronder zij moesten leven. Na terugkeer in Nederland ontstond een briefwisseling. Dat was niet eenvoudig, want Loyce sprak en schreef gebrekkig Engels.
Het jaar daarop ging ik niet naar Kenia, maar maakte een rondreis door Thailand en Maleisië. In 1989 kreeg ik een brief van Loyce met het verzoek enige bijbels te sturen. Het Nederlands Bijbel Genootschap had bijbels in de Kiswahili taal in voorraad en af en toe stuurde ik er een op.

Op reis

Datzelfde jaar werd het gebouw Jachin in ’s-Gravenzande (Heenweg) verkocht. Dit was oorspronkelijk een kleuterschool, waar ik zelf als klein kind op had gezeten. Het bestuur zocht goede doelen voor de opbrengst van de verkoop. Mij werd 5.000 gulden (ongeveer 2.300 Euro) geboden om dat geld in Mpeketoni te gaan besteden. Na enige bedenktijd accepteerde ik het aanbod. Uiteraard betaalde ik zelf mijn reis naar Kenia. Vlak voor vertrek kreeg ik een brief met de mededeling, dat Loyce was overleden aan de gevolgen van malaria. Haar laatste wens was, dat ik toch naar Kenia zou komen. Ik besloot om de spannende reis te gaan maken. Mpeketoni stond niet eens op de landkaart, omdat het een nieuw vestigingsgebied was. Ik had alleen een getekende routebeschrijving ontvangen.
Het werd vanaf de havenplaats Mombasa een avontuurlijke tocht van ruim vier honderd kilometer door de jungle over onverharde wegen. Ik werd gastvrij ontvangen en verbleef 3 weken in Baharini in een lemen hut. Tijdens die periode deelde ik tientallen in Nairobi gekochte bijbels uit. Bovendien liet ik een eenvoudige lemen hut met golfplaten bouwen voor de familie Kimani. Zij lieten mij ook enige scholen in de buurt zien en de omstandigheden, die ik daar aantrof waren mensonwaardig. Kinderen hadden geen schoolbanken, lesmaterialen, sanitaire voorzieningen, waterputten enz.

Ontwikkelingswerk

In Nederland vertelde ik tijdens een gemeenteavond in ’s-Gravenzande over mijn ervaringen en liet ook dia’s zien. Dat maakte diepe indruk en men was van mening, dat er iets aan de armoedige omstandigheden moest worden gedaan. Dit is het begin geweest van het ontstaan van een ontwikkelingsproject, dat ook veel scholen in Nederland aanspreekt. Enkele jaren later begon het Ministerie / De Nationale Commissie voor Duurzame Ontwikkelingssamenwerking de ingezamelde gaven te verdubbelen. Financiële bijdragen en steun zijn afkomstig van particulieren, scholen, bedrijven, organisaties, kerken enz.

Het is  nooit de bedoeling geweest om ontwikkelingswerk te gaan doen, maar het is toch mijn levenswerk geworden. Ik inspecteer en coördineer de projecten en ontwikkel in overleg met de bevolking nieuwe plannen. Mijn vrouw Ann organiseert de agrarische tak van het project. Ik draag de eindverantwoordelijkheid over het hele project inclusief Tamani Junior School. Verder hebben we nog 2 assistenten ter plekke, die toezien op de uitvoering van de werkzaamheden: Michael Kariuki en Samuel Kamau.

Erkenning

Het project is officieel erkend door het Ministerie voor Ontwikkelingssamenwerking. Het project is niet belastingplichtig en heeft een ANBI tak. Inmiddels ben ik ereburger van ’s-Gravenzande en een absoluut hoogtepunt was de uitreiking van de Zilveren Ridderorde van Oranje Nassau op het gemeentehuis door de Minister van Ontwikkelingssamenwerking. Die orde heb ik opgedragen aan iedereen, die het project moreel en financieel heeft gesteund. Zonder die hulp hadden we nooit bereikt wat in de afgelopen jaren tot stand is gekomen”.