In de media wordt op dit moment flink aandacht geschonken aan de enorme droogte in Oost-Afrika. Ik heb daar reeds maanden geleden melding over gedaan. Al bijna een jaar lang is er geen druppel regen gevallen! In dit verslag wil ik jullie laten weten hoe wij daar mee omgaan. Ons grote geluk is, dat wij door de aanschaf van een waterboor installatie boreholes hebben op Farmers’Court en Tamani Junior School. Hierdoor lijkt het bij ons op een oase. Het is er groen, de planten en gewassen staan er nog prachtig bij. Maar voor hoe lang nog? Hoe veel water hebben wij ondergronds? Wat moeten we doen als dat onverhoopt op zou raken? Ik heb geen idee waar ons water vandaan komt. Is het als een ondergrondse grot of is er een benedenaardse stroming? In het laatste geval zou dat gunstig kunnen zijn. Het is hier zo droog en zo heet zoals ik het nog nooit eerder heb meegemaakt. Overdag is het verzengend heet. Stof overal, ook binnenshuis. Het komt in grote stofwolken over ons heen. Hoe bescherm je jezelf tegen een zo grote hitsige vijand? Wij hebben het water op rantsoen gedaan. Tussen 10 uur ’s morgens en 5 uur ’s middags mag er niet gesproeid worden. We hebben om alle planten en gewassen ronde kuitjes gegraven met als doel het water zo dicht mogelijk bij de planten te houden. Over enkele dagen ga ik naar Nairobi om daar speciale korrels te kopen, die het water vasthouden. We hebben vooralsnog alle watervoorzieningen gehalveerd. Vandaag hebben we de spoelbakken in de toiletten zo afgesteld, dat nog slechts de helft van het spoelwater gebruikt wordt. Zorgen zijn er overal om ons heen. Stel dat het water op raakt dan gaat alles dood.
Dat laatste is het geval op alle akkers in en rondom Mpeketoni. De afgelopen twee oogsten zijn volledig verdroogd en mislukt. Mensen die alleen van de landbouw moeten leven lijden honger en hebben allemaal minstens een maaltijd afgeschaft. Dat merken wij ook aan de kinderen op Tamani Junior School. Als die niet op school een lunch zouden krijgen, zouden ze uitmergelen. Velen komen ’s morgens naar school zonder ontbeten te hebben. In de meest ernstige gevallen delen we voedsel uit. Dat doen we vooral bij grootouders, die hun kleinkinderen moet verzorgen omdat hun ouders zijn overleden, wezen dus. Overal is de aarde bruin ……….. behalve op Farmers’ Court en Tamani. Daar lijkt het nog steeds op een prachtig park. Maar houden we het vol??? Zelfs Lake Kenyatta dreigt droog te vallen en de nijlpaarden, die er in zwemmen, sterven bij tientallen.
We doen ons uiterste best voor de ongeveer 300 leerlingen en werknemers. De laatste tijd zijn er verscheidene kalveren geboren en veel geiten en koeien zijn drachtig. We hebben een stier die zo actief is, dat hij zijn werk vol overgave doet. Een bijna stamboek stier ook nog. Eerlijk gezegd geven we hem wel af en toe een verantwoord stieren viagratje. We hebben namelijk ook vlees nodig en ook dat lukt nog steeds goed want de vriezer ligt vol. We hebben vorig jaar silo’s gebouwd en die liggen nog vol. We hebben ten minste nog voor 2 tot 3 maanden voer voor al het vee. We “telen” ook zo veel mogelijk olifanten gras en sorghum voor de koeien en geiten.
E zijn tientallen boringen verricht door de waterboor en op die plekken hebben de mensen ook goed water. De waarheid gebiedt ook te vertellen, dat er gevaar voor verzilting is, maar tot nu toe valt dat heel erg mee. Er zijn plannen om weer te gaan boren, maar daarvoor is natuurlijk weer geld nodig. Er vindt op dit moment overleg plaats met de Keniaanse regering in dit opzicht. Het valt niet te voorspellen hoe dat zich gaat ontwikkelen.
Nooit eerder in de 27 jaar, die ik hier ben, heb ik een mail als deze geschreven, maar ik weet haast zeker, dat jullie een reëele en onafhankelijke weergave van feiten op prijs stellen.
Ten slotte wil ik nadrukkelijk stellen, dat het met de projecten echt uitstekend gaat en dat alles toe nu toe onder controle is. We doen er alles aan op dat zo te houden.
Hartelijke groeten uit een verstikkend heet, kurkdroog en uitmergelend Mpeketoni.
Wim van den Burg
4 - 11 - 2022 / Lees verder
