In 1987 maakte ik een avontuurlijke tocht door Kenia. Na het bezoek aan enige wildparken besloot ik naar het moslimeiland Lamu te gaan. Hier is geen gemotoriseerd verkeer, de sfeer is idyllisch en de stranden zijn er prachtig. Daar ontmoette ik Loyce Wanjiku Kimani, die suikerziekte had en in Mpeketoni woonde. Er ontstond een briefwisseling en in 1989 werd ik uitgenodigd om Mpeketoni te bezoeken. Vlak voor vertrek overleed Loyce aan malaria in combinatie met diabetis. Toch besloot ik naar Mpeketoni te gaan. Daar verbleef ik 3 weken onder primitieve omstandigheden in een lemen hut.
De bevolking ontving mij hartelijk en men liet mij ook enige scholen in de buurt zien. De omstandigheden, die ik daar aantrof waren mensonwaardig. Kinderen hadden geen schoolbanken, lesmaterialen, sanitaire voorzieningen, waterputten enz.
In Nederland vertelde ik tijdens een gemeenteavond in ’s-Gravenzande over mijn ervaringen en liet ook foto’s zien. Dat maakte diepe indruk en men was van mening, dat er iets aan de armoedige omstandigheden moest worden gedaan. Dit is het begin geweest van het ontstaan van een ontwikkelingsproject, dat al ruim 35 jaar bestaat en nog springlevend is.
Wim van den Burg is op 9 februari 1952 in ’s-Gravenzande geboren en opgegroeid aan de Heenweg. Na de basisschool ging hij naar de MULO en daarna vervolgde hij zijn opleiding op de Handelsdagschool en de HBS. Hij ging op 19-jarige leeftijd werken bij Rijkswaterstaat op de afdeling Personeelszaken. Na zijn militaire diensttijd haalde hij in de avonduren de M.O. – akten A en B Engels. Hij werd eerste graads leraar en werkte op scholen in Maasland, ’s-Gravenzande en Voorburg. Vervolgens heeft hij lesgeven op de Christelijke Scholengemeenschap “Groen van Prinsterer” in Vlaardingen.
Ooit was het de bedoeling van Wim om de zeven wereldwonderen, waaronder de Niagara watervallen, te gaan bezichtigen. Hij heeft ze nog niet allemaal gezien, want hij is in Umoja, een Keniaans dorpje in de streek Mpeketoni blijven steken. Sterker nog, hij heeft er zijn hart verloren. Inmiddels woont Wim samen met zijn gezin semipermanent in Mpeketoni om zich volledig op het project te kunnen concentreren. Een gedreven Westlander neemt u mee naar tropisch warme oorden en vertelt hoe het allemaal begonnen is.